Τρεις αναίσθητες ιστορίες

*Οι φωτό 1&2 είναι της @klutaiplustra

1. Κλίβανος vs Φαρμακονήσι: καθαρός άσσος

Θα σκεφτώ πολλές φορές τη λέξη «κλίβανος»: Κλίβανος, κλίβανος, κλίβανος, κλίβανος, κλίβανος, κλίβανος, κλίβανος –σκέψου κι εσύ μαζί– κλίβανος, κλίβανος, κλίβανος, κλίβανος, κλίβανος, κλίβανος, κλίβανος, κλίβανος, κλίβανος –μη σταματάς– κλίβανος, κλίβανος, κλίβανος, κλίβανος, κλίβανος,...

Δεν είναι σα να είμαστε ήδη μέσα;

Ωραία που θα καθαρίσουμε!!!

Ωραία που θα γίνουμε τζιτζί!!!

Είδες τι κάνουν οι σωστές σκέψεις;

Οι σωστές σκέψεις κάνουν καθαρούς ανθρώπους.

Όπως οι σωστοί κλίβανοι κάνουν καθαρά μαχαίρια.

Άρα: Κάθε φορά που σκέψεις άσχημες μας φαρμακώνουν

εμείς –σύμφωνοι;– σκεφτόμαστε τον κλίβανο.

Και καθαρίζουμε.
Σαν τα μαχαίρια.

2. All work and no play makes Franz a dull boy

Η γραφομηχανή μου χάλασε. Όχι ότι είχα γράψει κάτι μ’ αυτήν. Μόνο αυτά εδώ:

All work and no play makes Franz a dull boy.

All work and no play makes Franz a dull boy.

All work and no play makes Franz a dull boy.

All work and no play makes Franz a dull boy.
...

Μόλις την είδα όμως έτσι χαλασμένη, μού ’ρθε μια έκ-Λαμψη. Πήρα ένα τσεκούρι κι άρχισα μ’ αυτό να γράφω/σπάω την παγωμένη θάλασσα της ψυχής μου. Έγραψα αυτά εδώ:

Ήταν ένα μικρό καράβι, που ήταν αταξίδευτο οέ, οέ, οέ

Κι έκανε ένα μακρύ ταξίδι, μέσα εις τη Μεσόγειο οέ, οέ, οέ

Και μέσα στη φουρτούνα, ήρθε το λιμενικό οέ, οέ, οέ

Και τότε ρίξανε τον κλήρο, να δούνε ποιός θα φαγωθεί οέ, οέ, οέ

Κι αν σας αρέσει η ιστορία, την ξανα-λε-λε-λέω απ’ την αρχή

ΟΕ ΟΕ ΟΕ ΟΕ

Υπέγραψα: Γρηγόρης Σάμσα. Έπειτα λούφαξα στο δωμάτιό μου και κοίταξα να τελειώνω επιτέλους με το κείμενο της χαλασμένης γραφομηχανής.

3. Ήμουν, είμαι και θα είμαι ένα κλισέ 

Τελεια, είπα. [Πρόσεξε: είπα «τελεια» – όχι με τόνο]. Και βούτηξα στο κενό.

Καθώς έπεφτα έλεγα: I’m a cliché, I’m a cliché, I’m a cliché, I’m a cliché, I’m a cli-.

4 ½ δεύτερα.

Στο τελευταίο cli-,

αυτός που πάτησε το click

*click*

δεν απαθανάτισε το κλισέ που ήμουν.

Μα το κλισέ όπου πλέον 

Δεν ήμουν.